در تاریخچه معماری سنتی کشورایران کالبد سازه، از تشریفات ترحیم مشهد کنار هم نشستن یک سری ریز دور و بر یا این که به تعبير ما « عنصر کالبدی » پدید میآید. بازرسی در خصوص معماری سنتی جمهوری اسلامی ایران آرم میدهد این موادسازنده به وضوح در طرح شخصیت و نامونشان و مفهوم دارا هستند. با یکدیگر تداخل نمیکنند، با هم نادرست نمیشوند و هرکدام فضای خاصی را پدید میاورند که با دیگری گوناگون می کند.
این عناصر در معماری سنتی اهل ایران، با قدری اغماض، به لغات در چنگ شعر سرا ،با نغمه ها در ذهن موسیقی دان ،مشابهت داراهستند. در واقع معمار با تألیف و مخلوط این عنصرهای بالنسبه معلوم و از پیش شناخته گردیده در یک تیم، كل فضای متبوع خویش را طرح می نماید. ناگفته پیداست که هر یک سری این موادتشکیل دهنده صورتی بالنسبه یکسان دارا هستند و هرچند برای ترکیبات کالبدی سازه قانون ها مشخصی می باشد ولی فعالیت معمار هیچوقت به طور یک کار قراردادی و تکراری در نیامده میباشد.
تاریخ معماری در جمهوری اسلامی ایران علامت میدهد که ممکن میباشد برخی از این ارکان کاربرد چندگانه بیابند و در بناهای متفاوت در مخلوط های مختلف ظواهر شوند. و بعضي اکثر اوقات در یک نوع سازه به عمل آیند؛ ولی به هر اکنون تعداد آن ها محصور میباشد و این پدید آوردن مخلوط های متنوع از ارکان محصور و اثبات خویش زیبایی و لطف دیگری به معماری سنتی جمهوری اسلامی ایران بخشیده میباشد.
در اینجا به تمجید مختصری از این فضاها در معماری اهل ایران اسلامی میپردازیم.
ایوان در معماری سنتی کشور ایران
فضای گشوده میانی سازه که راس مشخصی در سازه پدید میاورد و منجر تشكیل اجزای گوناگون طرح میشود . وسعت بی آلایش ای داراست که از صورت قاعده تاسی می نماید؛ در قاعده نیز معمولا شكل مربع یا این که مستطیل دارااست. اما در برخی مثال ها کناره های پخ پیدا می نماید و در برخی دیگر، که اکثر زمان ها مثال های بسیار خرد اند یک هشت ضلعی بی نقص میگردد.
نقاط اصلی آن اوساط اضلاع و کناره ها میباشند و معمولا موادتشکیل دهنده اساسی طرح درین نقاط مکان میگیرند. در معماری سنتی اهل ایران ایوان ممکن میباشد به طور بی آلایش رها گردد یا این که از آبگینه آب یا این که از ادغام آبگینه آب و باغچه های پراز گیاهان متفاوت بهره مند شود، ایوان ممكن میباشد بعد ها و اشکال گوناگون بیاید و کارکردهای متعدد پیدا نماید. گاهی حتی یک سری تراس در یک سازه به چشم می خورد.