بنای امامزاده ولی ضیاء آباد بر روی صفه طبیعی پک پذیرایی ترحیم مشهد سنگی نسبتا کوتاهی قرار دارد. ازاره بنا با قطعه سنگ های قهوه ای در دو ردیف تا ارتفاع ۱۰/۱ متر ساخته شده و بقیه را با آجرهای ساده بالا برده در سه دیواره بیرونی آن طاقنماهایی به وجود آورده اند. بر روی مکعب مزبور گنبد بنا قرار گرفته که در قسمت پایین به صورت استوانه ای یا ارتفاع ۳۰/۲ متر است و پس از قطاربندی ساده ای که به کمک دو رج آجر ایجاد شده بخش اصلی گنبد شکل گرفته است . این بنا از آثار دوره ایلخانی است و او را از احفاد امام موسی کاظم (ع) می دانند.
بخش اصلى يا بقعهٔ امامزاده داراى طرح مربع‌شکلى با طول ضلع ۹/۵۰ متر است که گوشه‌‌هاى ديوار غربى آن پخ شده است. ازارهٔ بنا با قطعه‌سنگ‌هاى قهوه‌اى به اندازه‌هاى مختلف و در دو رديف به ارتفاع ۱/۱ متر ساخته شده است. بخش بالايى بنا با آجرهاى ساده ساخته شده است و بر روى ديوارهاى غربى و شمالى و جنوبى آن – از خارج – طاق‌نماهايى زده شده است. بر بالاى بقعه، گنبدى با غلام‌گردشى در اطراف و گردنيِ استوانه‌اى به ارتفاع ۲/۳۰ متر استوار گرديده است . در ارتفاع مزبور، قطاربندى ساده‌اى با دو رج آجر که به طور سه گوشه چيده شده‌اند. پديد آمده است .
در داخل بقعه، براى ايجاد پوشش گنبدى، چهار فيل‌پوش ساخته شده است که نکتهٔ جالب در ساختمان آن‌ها، شروع پايه‌هاى فيل‌پوش از کف بقعه است . به عبارت ديگر، ديوارهاى چهارگانه، از چهار سو به تدريج به سوى مرکز چهار ضلعى متمايل گشته‌اند. داخل بقعه فاقد هرگونه تزئين است و ضريح چوبى آن نيز فاقد ارزش هنرى و تاريخى است . درِ ورودى که با طرح‌هاى ساده تزئين شده است، به دورهٔ قاجاريه مربوط است .
با توجه به شکل پوشش داخلى، فيل‌پوش‌ها، گنبد و شيوهٔ ترکيبى مصالح (ازارهٔ سنگى و بخش آجرى فوقاني) به نظر مى‌رسد که اين بنا از آثار قرن ششم هجرى قمرى باشد که در طى تغييرات و تعميرات در دوره‌هاى مختلف، اعتبار و ارزش نخستين خود را از دست داده است .
بنای امامزاده ولی ضیاء آباد بر روی صفه طبیعی پک پذیرایی ترحیم مشهد سنگی نسبتا کوتاهی قرار دارد. ازاره بنا با قطعه سنگ های قهوه ای در دو ردیف تا ارتفاع ۱۰/۱ متر ساخته شده و بقیه را با آجرهای ساده بالا برده در سه دیواره بیرونی آن طاقنماهایی به وجود آورده اند. بر روی مکعب مزبور گنبد بنا قرار گرفته که در قسمت پایین به صورت استوانه ای یا ارتفاع ۳۰/۲ متر است و پس از قطاربندی ساده ای که به کمک دو رج آجر ایجاد شده بخش اصلی گنبد شکل گرفته است . این بنا از آثار دوره ایلخانی است و او را از احفاد امام موسی کاظم (ع) می دانند.
بخش اصلى يا بقعهٔ امامزاده داراى طرح مربع‌شکلى با طول ضلع ۹/۵۰ متر است که گوشه‌‌هاى ديوار غربى آن پخ شده است. ازارهٔ بنا با قطعه‌سنگ‌هاى قهوه‌اى به اندازه‌هاى مختلف و در دو رديف به ارتفاع ۱/۱ متر ساخته شده است. بخش بالايى بنا با آجرهاى ساده ساخته شده است و بر روى ديوارهاى غربى و شمالى و جنوبى آن – از خارج – طاق‌نماهايى زده شده است. بر بالاى بقعه، گنبدى با غلام‌گردشى در اطراف و گردنيِ استوانه‌اى به ارتفاع ۲/۳۰ متر استوار گرديده است . در ارتفاع مزبور، قطاربندى ساده‌اى با دو رج آجر که به طور سه گوشه چيده شده‌اند. پديد آمده است .
در داخل بقعه، براى ايجاد پوشش گنبدى، چهار فيل‌پوش ساخته شده است که نکتهٔ جالب در ساختمان آن‌ها، شروع پايه‌هاى فيل‌پوش از کف بقعه است . به عبارت ديگر، ديوارهاى چهارگانه، از چهار سو به تدريج به سوى مرکز چهار ضلعى متمايل گشته‌اند. داخل بقعه فاقد هرگونه تزئين است و ضريح چوبى آن نيز فاقد ارزش هنرى و تاريخى است . درِ ورودى که با طرح‌هاى ساده تزئين شده است، به دورهٔ قاجاريه مربوط است .
با توجه به شکل پوشش داخلى، فيل‌پوش‌ها، گنبد و شيوهٔ ترکيبى مصالح (ازارهٔ سنگى و بخش آجرى فوقاني) به نظر مى‌رسد که اين بنا از آثار قرن ششم هجرى قمرى باشد که در طى تغييرات و تعميرات در دوره‌هاى مختلف، اعتبار و ارزش نخستين خود را از دست داده است .
کاخ هشت پردیس اصفهان