مسجد النبی(ص) مسجد رسول اسلام(ص) در ابعاد مربع صورت ۵۰×۵۰ متر، دیوارهایی از آجر ناپخته به طول 3.5 متر داشته می باشد، در امتداد دیوار شرقی چهار حجره که بعدا تعدادشان به ۹ رسید به همسران محمد(ص) تخصیص داده گردیده بود. حجره ها از آجر خام و تنها با شاخه های نخل با اندود گل رس از هم جداگانه می گردیده اند، هم اینگونه پارچه هایی با کالا پشم بز صحیح کرده بودند که هنگام روز آن را بالا می بردند. از این پارچه تحت عنوان سایبان به کارگیری می شد. در کتابهای حدیث شیعه پک پذیرایی ترحیم مشهد آمده می باشد که حضرت فرستاده (ص) سازه به فرمان خداوند ۱۵ منزل در محل مسجدش ساخت که ۹ منزل را برای خویش و همسرانش و دهمین را که در میانه آنها بود (کنار منزل خویش و عایشه) برای علی (ع) و فاطمه (س) تخصیص اعطا کرد. (این منزل همچنان برپا بود و علی و فرزندانش تا فرصت عبدالملک مروان «۸۸ه.ق، در آنجا می زیستند.)
البته خلفا و حکام وقت با توسل بدین حربه که میخواهند بر حجم مسجد پیامبر (ص) بیفزایند، با تازیانه آنهارا از منزل هاشان خارج راندند. این مسائل در زمانی اتفاق که حسن بن حسن بن علی (ع) از علویان دراین منزل معاش میکرد. بدین ترتیب آن نقش افشاگرانه ای که فرزندان زهرا(س) می توانستند در کنار اجتماعات والا مسلمانها در مسجد مدینه انجام نمایند، نیز از وی دریافت شد.
به هر جهت منزل فاطمه (س) محل تربیت آن فرزندان گرامی که درود معبود بر آنها باد بود. این منزل در قطعه خرد و ساده ای در کنار مسجد و مدیره نبی اسلام (ص) قرار داشت. در زمان حیات نبی ا…(ص) بر طبق امر الهی داری که از همگی این منزل ها بجز منزل پیامبر آفریدگار و علی (ع) به طرف مسجد گشوده میشد، بسته شد.