مجله خبری تشریفات

حافظیه آرامگاه حافظ خواجه شمس الدین پک پذیرایی ترحیم مشهد محمد شیرازی در شهر شیراز میباشد. او در سال 831 هجری خورشیدی 1452 میلادی وفات یافت و در محلی که سابقاً مصلی نامیده میشد و حال حافظیه نامیده میگردد مدفون شوید.

آرامگاه حافظ در زمان سالیان گوناگون بارها آیتم تعمیر و تجدید بنا قرار گرفته میباشد که از آن در بین می شود به روزگار میرزا ابوالقاسم گورکانی در 840هـ.ش/1461م اشاره نمود پس از اینکه کریم و مهربان‌‌خان زند این عمارت را ایجاد کرد در طی 160 سالی که‌این عمارت پس از او برپا بود بارها گزینه بازسازی قرار گرفت. در سال 1295 هجری قمری فرهاد میرزا معتمدالدوله که به بسیار به حافظ عشق و علاقه می‌ورزید، حصاری آهنین بر روی محل دفن قرار اعطا کرد. و ملاشاه دنیا زردشتی در 1279هـ.ش/ 1900م. نیز این سازه را آیتم نوسازی قرار بخشید.

طراح آرامگاه حافظ در سال 1315 آرامگاه را که متناسب محترم والا حافظ میباشد، با همت علی اصغر حکمت ایجاد کرد. معمار حافظیه آندره گدار فرانسوی، ایده خویش را به شکلی پروراند که فعلا حافظیه یک کدام از آرامگاه های زیبای جمهوری اسلامی ایران میباشد.

درین محوطه آرامگاه حافظ و درختهای نارنج و دو آبگینه مستطیل گرانقدر شرقی و غربی وجود داراست که‌این آبگینه ها منبع آب حوضهای تعالی گلشن ورودی میباشد.
مجموعۀ حافظ شناسی مساحت( 330 مترمربع)، کتابخانه (مساحت 440 مترمربع) و مغازه تولیدات فرهنگی نیز در‌این بخش قرار گرفته میباشد.
سنگ مزار حافظ به طول یک متر از سطح زمین جای‌دارد و بوسیله پنج ستون پلکان مدور تسلط گردیده‌است.
بر فراز بارگاهش گنبدی مسی به صورت کلاه دراویش (سوراخ شکاف) بر روی هشت ردیف به طول ده متر، سازه گردیده و از باطن با کاشی های هفت رنگ معرق کاشی کاری شد‌ه‌است.
بردیوارهای تراس شمالی از حافظیه، غزلهایی از دیوان حافظ بر روی کاشی اهل ایران و سنگ مرمر با خط امیرالکتاب حاج میرزا عبدالحمید ملک الکلامی کردستانی نگاشته شد‌ه‌است.
در حیطه شمالی آرامگاه حافظ کتابخانه ای با مساحت 440 مترمربع دربردارنده ده هزار جلد کتاب وجود داراست و تحت عنوان راءس حافظ شناسی گزینه استعمال قرار می گیرد.

حافظیه آرامگاه حافظ خواجه شمس الدین پک پذیرایی ترحیم مشهد محمد شیرازی در شهر شیراز میباشد. او در سال 831 هجری خورشیدی 1452 میلادی وفات یافت و در محلی که سابقاً مصلی نامیده میشد و حال حافظیه نامیده میگردد مدفون شوید.

آرامگاه حافظ در زمان سالیان گوناگون بارها آیتم تعمیر و تجدید بنا قرار گرفته میباشد که از آن در بین می شود به روزگار میرزا ابوالقاسم گورکانی در 840هـ.ش/1461م اشاره نمود پس از اینکه کریم و مهربان‌‌خان زند این عمارت را ایجاد کرد در طی 160 سالی که‌این عمارت پس از او برپا بود بارها گزینه بازسازی قرار گرفت. در سال 1295 هجری قمری فرهاد میرزا معتمدالدوله که به بسیار به حافظ عشق و علاقه می‌ورزید، حصاری آهنین بر روی محل دفن قرار اعطا کرد. و ملاشاه دنیا زردشتی در 1279هـ.ش/ 1900م. نیز این سازه را آیتم نوسازی قرار بخشید.

طراح آرامگاه حافظ در سال 1315 آرامگاه را که متناسب محترم والا حافظ میباشد، با همت علی اصغر حکمت ایجاد کرد. معمار حافظیه آندره گدار فرانسوی، ایده خویش را به شکلی پروراند که فعلا حافظیه یک کدام از آرامگاه های زیبای جمهوری اسلامی ایران میباشد.

درین محوطه آرامگاه حافظ و درختهای نارنج و دو آبگینه مستطیل گرانقدر شرقی و غربی وجود داراست که‌این آبگینه ها منبع آب حوضهای تعالی گلشن ورودی میباشد.
مجموعۀ حافظ شناسی مساحت( 330 مترمربع)، کتابخانه (مساحت 440 مترمربع) و مغازه تولیدات فرهنگی نیز در‌این بخش قرار گرفته میباشد.
سنگ مزار حافظ به طول یک متر از سطح زمین جای‌دارد و بوسیله پنج ستون پلکان مدور تسلط گردیده‌است.
بر فراز بارگاهش گنبدی مسی به صورت کلاه دراویش (سوراخ شکاف) بر روی هشت ردیف به طول ده متر، سازه گردیده و از باطن با کاشی های هفت رنگ معرق کاشی کاری شد‌ه‌است.
بردیوارهای تراس شمالی از حافظیه، غزلهایی از دیوان حافظ بر روی کاشی اهل ایران و سنگ مرمر با خط امیرالکتاب حاج میرزا عبدالحمید ملک الکلامی کردستانی نگاشته شد‌ه‌است.
در حیطه شمالی آرامگاه حافظ کتابخانه ای با مساحت 440 مترمربع دربردارنده ده هزار جلد کتاب وجود داراست و تحت عنوان راءس حافظ شناسی گزینه استعمال قرار می گیرد.